Rozdział 7 ♥

     Alice zasnęła, a rodzice w tym czasie pojechali do domu, aby wziąć prysznic i zjeść jakieś porządne śniadanie. Pani Lauren Obiecała dziewczynie, że przywiezie jej pamiętnik. Ali powiedziała, że to zeszyt Cam i musi jak najszybciej jej go osobiście oddać.
     Gdy państwo Prince wrócili z dziennikiem, siedli tylko na chwile, a potem pojechali do swoich prac, aby wziąć urlopy. Czekał ich teraz naprawdę trudny okres życia.
     Kiedy tylko wyszli, nastolatka wzięła do ręki pamiętnik i zaczęła pisać.

" 19 kwiecień

Jestem w szpitalu. Miałam wczoraj wypadek, kiedy próbowałam zrobić tą cholerną figurę! Źle wylądowałam! Teraz nie mogę ruszyć nogą, wstać, a o chodzeniu to już w ogóle nie mówię!
I jeszcze do tego, z samego rana zjawiła się tu Cam z LOLĄ! Powiedziały, ze to ta pizda mnie znalazła. Zachowywała się jakby była jakąś niezwykłą bohaterką!  I, że niby przypadkiem przechodziła koło mojego domu! Uważaj, bo uwierzę suko!"
 
    Ktoś zapukał do drzwi. Alice szybko schowała zeszyt, a w tej samej chwili w drzwiach pokazała się umięśniona sylwetka Michela.
- Hej skarbie.- powiedział swoim jak zawsze spokojnym głosem.
- Hej.- odpowiedziała dziewczyna.
Chłopak zamknął za sobą drzwi, a zza pleców wyciągnął dokładnie taki sam bukiet jaki przyniosła wcześniej Camille. Podszedł do łóżka, nachylił się nad Ali i delikatnie pocałował ją w czoło. Kwiaty położył na
stoliku i widząc takie same, szeroko się uśmiechnął.
- Czyli Cam już tu była?
- Tak, ale nie chcę o tym gadać.- powiedziała, odwracając wzrok.
- Jak się czujesz?- spytał, siadając na krześle, stojącym obok.
- Dobrze.- odpowiedziała, ale miała dosyć powtarzania tego w kółko i jeszcze na dodatek nie była to prawda.
- Wiesz... Bo w zasadzie, to ja tu jestem tylko na chwilę. Zaraz mam trening i...- przerwał.- No to będę leciał.
- Przyjdziesz wieczorem?- spytałam, chociaż już znałam odpowiedź.
- Nie, przyjdę jutro. Nie gniewaj się.
- Nie no spoko.-powiedziała i odwróciła głowę, aby nie widział łzy, spływającej po jej policzku.
- Kocham cię.-powiedział i wyszedł.
Alice się rozpłakała.
                                                                    ***
    Było późne popołudnie, kiedy Lola siedziała na ławce w parku. Cały dzień chodziła po mieście bez celu, zastanawiając się co ma ze sobą zrobić. Na przeciwko niej mała dziewczynka bawiła się ze swoją mamą. Śmiały się, biegały, zbierały kwiatki. W oczach dziewczyny pojawiła się łzy.
 "Dlaczego ja nie mogłam bawić się ze swoją mamą?"- żaliła się w myślach.- "Moja córka nie będzie miała takiego życia jak ja"- obiecała sobie.
    Nie chciała już dłużej patrzeć na dziewczynkę. Wstała i postanowiła pójść do Camille po swoje rzeczy.

     Po 20 minutach była już przed domem koleżanki.
    Zapukała do drzwi i po chwili otworzyła jej pani Lampblack.
- Dzień dobry. Przyszłam po swoje rzeczy- oznajmiła oschle.
- Dzień dobry. Ty jesteś Lola, prawda?  Proszę wejdź.- powiedziała, otwierając szerzej drzwi.- Camille jest w swoim pokoju. Chciałabyś się czegoś napić?
- Nie, zabieram tylko rzeczy i wychodzę.
     Dziewczyna poszła do pokoju Cam i nie pukając wesz.la do środka.
- Cześć. Chcę moją torbę.-powiedziała i podeszła do łóżka, gdzie leżała jej własność. Wzięła ją do ręki i skierowała się z powrotem w stronę drzwi.
- Lola, czekaj.
Dziewczyna się zatrzymała, ale nie odwróciła.
- Alice nie chciała być dla ciebie wredna. Ona po prostu jest jeszcze w szoku po wypadku. jak dojdzie do siebie możemy do niej pójść i pogadać na spokojnie.
- Nie Camille!- dziewczyna się zdenerwowała.- Nie będę z nią rozmawiała! To przez ciebie się zdenerwowała! To ty mi kazałaś do niej iść! Ja nie chciałam!
Cam nie wierzyła w to co słyszy.
- Do niczego cię nie zmuszałam! Mogłaś nie iść!- krzyknęła.
Twarze obu dziewczyn zrobiły się czerwone od złości. Lola nie mając ju.ż argumentów, odwróciła się i wyszła trzaskając drzwiami.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Trochę krótki, ale to nic ;)
Miłego czytania ;)

     CZYTASZ = KOMENTUJESZ :)